Heaven Centraal

Hier mag iedereen reageren, als het tenminste niet te druk wordt.

Crash Motive.
Mijn blik gleed over Heaven. Het was nu laat in de middag, het gaf mooie effecten op het landschap. Ik zag Vegas grazen, voorlopig mijn enigste kuddelid. Een zucht verliet mijn keel, er zullen nog wel meer komen.

Adonis
Ik had net een lange tocht gemaakt naar deze plek, toen ik Heaven zag was ik opgelucht, ik ben er eindelijk!

Crash Motive.
Ik keek op, en zag een paard aankomen. Ik snoof en keek in zijn richting, zonder een enkele uitdrukking uit te stralen.

Ik keek naar Crash Motive, ik ging over in een soort half draf half stap en ging naar hem toe, op ongeveer 5 meter afstand bleef ik staan. "Jij bent de leider?" vroeg ik zelfverzekerd.

Crash Motive.
Ik keek hem aan. ''Dat heb je goed,'' een nietszeggende grijns vormde mijn lippen. ''Crash Motive.''

Ik keek hem in zijn ogen, niet echt bepaald vriendelijk maar toch ook niet kwaad en ik zei: "Adonis."

Crash Motive.
Zijn houding deed hem niks, voordat hij wat kon zeggen had Vegas hun al opgemerkt en op ons afgescheurd. ''Hoooi!'' begroette ze ons vrolijk. ''Hallo.'' zei ik.

Ik zag de merrie, glimlachte zachtjes, ik meende het niet. Verder zei ik niks en wachtte ik af wat er ging gebeuren.

Vegas.
''Ik ben Vegas, nieuw hier?'' Glimlachde ik. Hij leek me niet bepaald vrolijk, maar dat kon ik niet zeggen omdat ik hem toch niet kende.

Crash Motive.
Zoals altijd begreep ik haar weer eens niet, ze is zo spontaan, tegen een hengst die ze niet eens kent. Mijn uitdrukkingloze gezicht bleef hetzelfde, en liet niets merken.

"Uhm ja, ik ben nieuw. Adonis." Ik keek naar de grond. Ik was niet bepaald verlegen maar ik wist op dat moment verder niks te zeggen.

Crash Motive.
Ik draaide om en stapte weg. Ik had wel iets beters te doen dan een beetje zitten theeleuten. Zo'n 60 meter verderop ging ik de wacht houden.

Vegas.
Ik negeerde Crash en keek Adonis aan. ''Aangenaam, Adonis.''

Ik knikte, ik wist niet of het wel goed zou gaan. Dus dacht ik: 'Laat ik er maar het beste van maken.'

Vegas.
Even wist ik niet wat ik moest zeggen. ''Waar kom je vandaan?'' vroeg ik dan maar.

"Oh ehm, gewoon van een eilandje met een kudde paarden, niet echt bijzonder."

Vegas.
''Oke. Nja, ik leef hier me hele leven al, dus ook niets bijzonders.'' Ik keek hem aan en glimlachte.

Ik knikte. "Jullie zijn allemaal arabieren he?" Ik staarde voor mij uit met een geheven hoofd.

Vegas.
''Ja, maar we zijn ook familie.'' Ik bekeek hem, wat voor ras zou hij zijn? Snel dacht ik na, maar ik wist het echt niet. ''Wat voor ras ben jij?''

Venus: Ik kwam aangelopen maar bleef even nog achter de bomen staan. Ik vond zelf dat ik een hele grote stap had gemaakt, ik zag de paarden ik kon me eindelijk ergens toevogen nu hoopte ik, maar ik was nog steeds een beetje bang dat ze me wat aan zouden doen en vroegen wat doe jij hier? Jij hoort hier niet maar dapper deed ik alvast een paar stapjes naar voren.

Ik zuchtte. "Geen arabier in ieder geval."

Crash Motive.
Ik hefde mijn hoofd, en zag een paard aankomen. Zelfverzekerd zag ze er niet uit naar mijn idee, en ik verwachtte ook niet dat ze naar me toe zou stappen. Dus stapte ik kordaat op haar af.

Vegas.
''Oke, geeft niet'' zei ik, en keek even om me heen.

"Ik ben een paso fino." Ik keek naar haar ogen.

Vegas.
''Oh, nog nooit van gehoord.'' Ik moest lichtjes blozen.

Ik zag een paard kwamen aanlopen. Ik wist even niet wat ik moest doen. Maar het zou ook laf zijn als ik weg zou galopperen dus bleef ik maar staan. en wacht af.

Ik liet mijn hoofd zakken, keek even naar de grond en toen weer om me heen. "Zijn hier wel andere rassen geweest dan arabieren?"