Heaven Centraal

Crash Motive.
Ik keek toe hoe hij neerviel, en keek even wantrouwend naar hem. Misschien zou het nog een list zijn? Maar nee, hij was echt flauwgevallen. Adonis probeerde hem warm te houden, en ik deed mijn hoofd omlaag om zijn toestand te bekijken. Ik heb nooit iets begrepen van slechte paarden. Opeens vroeg ik me af wat we met hem moesten doen. Hij was slecht en viel ons aan, maar je kon hem moeilijk laten liggen. Ik zag in mijn ooghoeken Valentine die probeerde op te staan, ik zou hem zo aanspreken. Toen richtte ik me weer op Vladimir, en voelde aan zijn vacht; hij was koud.

Valentine.
De pijn in mijn hoofd bleef, maar ik besloot toch even te gaan staan. Wat er net gebeurd was, was voor mij een zwart gat. Waar hadden ze het toch allemaal over? Ik snapte er niets van. Ik zal vast iets ergs gedaan hebben. Toen ik eenmaal stond probeerde ik mijn beeld scherp te stellen, ik was nogal duizelig. Mijn blik viel op Skjona, en ik glimlachte flauw.

Skjona:
Toen Crash Vladimir grondig bekeek veranderde er iets in zijn gezicht. Hij keek medelevend. Zou er dan toch iets aan de hand zijn met hem? Heel voorzichtig liep ik een paar pasjes dichterbij, totdat ik merkte dat Valentine opstond. Ik liep weer terug naar hem en ging naast hem staan. "Lukt het?" vroeg ik, hem voorzichtig ondersteunend.

Valentine.
''Ja, het gaat wel.'' Nou ja, ik had nog steeds hoofdpijn en was een beetje duizelig, maar ik gaf niet snel op.

Vegas.
Het hele gevecht had ik zenuwachtig toegekeken. Ook al kon je het niet merken, ik werd gek van de spanning. Toen Vladimir eenmaal lag besloot ik even bij Valentine te kijken. Voorzichtig liep ik hun kant op. ''Hoi, heb je nog hoofdpijn?'' zei ik wat bedremmeld.

Valentine.
''Het gaat, een beetje duizelig.'' Ik perste een glimlachje uit mij lippen.

Skjona:
"Weet je nog iets van daarnet? Dat je je niet goed voelde ofzo?"

Valentine.
''Van het gevecht zelf wist ik niets, ik wist nog wel dat ik erge hoofdpijn had, maar voor de rest is het een zwart gat.'' Ik wist even niets te zeggen, en keek toen lang Skjona heen naar de horizon. Het begon al licht te worden.

Skjona:
"Wat eng!" Ik kijk weer naar Crash, Adonis en Vladimir. Er schijnt toch écht iets aan de hand te zijn! Vragend kijk ik naar Vegas. "Weet jij iets van gewonden ofzo? Misschien moeten we toch iets doen!"

Vegas.
''Nou ja, ik weet er eigenlijk niet zoveel vanaf.. Dat heb ik nooit geleerd..'' Ik keek even de andere kant op, mijn moeder was nu niet bepaald de makkelijkste.

Skjona:
Ik zucht. "Bij mij deden de mensen dat vroeger, wij hoefden niks te doen!" Dan kijk ik om me heen naar de anderen. "Is er iemand die weet wat Vladimir heeft?" roep ik dan maar.

Vegas.
Ik keek haar met een raar gezicht aan. ''Mensen? Wat is dat?'' Ik had dus geen idee waar ze het over had, ik was immers nooit verder dan Oak Tree Land gekomen.

Skjona:
"Uhm... nou..." begin ik. "Komen die hier nooit?" vraag ik dan verbaasd. "Het zijn ook een soort dieren, misschien heb je wel eens apen gezien, daar lijken ze op. Ze lopen rechtop!"

Vegas.
Ik zag dat ze verbaasd keek. ''Nee, ze zijn hier nog nooit geweest. Apen wel, zijn ze gevaarlijk?'' Ook al schrok ik niet snel, dit kende ik nog niet.

Skjona:
"De apen? Of de mensen?" vragend keek ik naar Vegas. "Mensen kúnnen gevaarlijk zijn. Vaak rijden ze op ons. Als ze je dan willen hebben komen ze op andere paarden je vangen. Met een touw! Maar als je eenmaal bij de mensen woont zijn ze niet eng. Ze geven je eten, en zijn wel aardig. Alleen heb je geen ruimte meer! En je moet doen wat zij zeggen..." Gelukkig kijk ik om me heen. Wat een ruimte!

Vegas.
Verbijsterd luisterde ik naar Skjona's verhaal. Hier had ik dus nooit van gehoord. ''Nou, geef mij Heaven maar!'' Ik grininkte, voor niets zou ik de kudde willen ruilen,

Skjona:
"Ik ben ook blij dat ik hier nu ben!" zei ik, ik was dan wel IJsland gewend, een heel ander klimaat, maar hier was ik vrij! "Maar zijn er hier ook rotsen? Die ben ik gewend, thuis was ik erg goed in rotsen lopen!"

Vegas.
Ik glimlachte om haar entiousiasme (hoe je het ook schrijft :')). ''Hmm, rotsen. Die heb je wel in Highland, da's een heel gevarieerd gebergte. Met rotsen, een meer, en zelfs sneeuw op de bergpunten. Het is mijn lievelingsplek.''

Ik bleef Vladimir beschermen, het feit dat hij slecht was maakte voor mij geen moer meer uit. Toen zag ik dat hij stopte met trillen en weer bijkwam.

Vladimir
Langzaam werd het minder zwart voor mijn ogen, ik had het koud, was moe en had hoofdpijn. Ik zag alle paarden om me heen. "W..waar ben ik, wie zijn jullie?" Vroeg ik zacht en langzaam.

Crash Motive.
Ik keek toe hoe Vlad wakker werd. ''Heaven, ik ben de leider, Crash Motive, en dat is Adonis.'' Met een hoofdgebaar 'wees' ik naar Adonis. Hij was blijkbaar zijn geheugen kwijt, beter.

"Hoe kom ik hier?"

Crash Motive.
Ik dacht na, het leek me geen goed plan hem te vertellen dat hij de kudde probeerde over te nemen. ''Je bent blijkbaar onderuit gegaan, we vonden je zo.'' Aan mijn gezicht was niets te zien, en het leek me beter zo.

Ik wist niet wat ik moest denken. Ik kwam waarschijnlijk heel anders over, omdat ik namelijk als ik in een gemene bui zo stoer mogelijk probeer te klinken. Plots voelde ik een druppel op mijn neus, en later nog een paar. He, het gaat regenen, daar had ik nou echt geen zin in.

Crash Motive.
Ik bekeek Vlad tot ik het voelde regenen. Oh, fijn, dacht ik. ''Kun je staan?'' Vroeg ik aan Vladimir. Toch vertrouwde ik hem niet helemaal, ik zal het wel zien.

Wat verward stond ik op, ik voelde me duizelig, ik stond wel maar ging toch maar even weer liggen.

Skjona:
"Highland! Daar wil ik heen, een andere keer dan." Opeens zag ik vanuit mijn ooghoeken een beweging, mijn ogen flitsten erheen. Vladimir werd wakker! Ik deinsde terug en bleef hem even in me opnemen. Zijn bewegingen waren anders, niet bedreigend meer.
Ik stootte Vegas aan. "Kijk!"

Ik keek om me heen. Ik rilde even, ik had het koud.

Vegas.
''Ah!'' Ik schrok even toen Skjona me porde, kwam vast door de zenuwen. Toen viel mijn blik op Vladimir, die inmiddels stond. Nog steeds vertrouwde ik het niet zo, maar dat was meer mijn gevoel dan verstand.

Gunshot.
Toen Vladimir opstond zag ik dat hij het koud had. ''Kan je lopen? Dan kan je je misschien warm houden ofzo..''